Het idee van de autosnelweg was vanaf de jaren '20 van de vorige eeuw een belangrijk symbool van de 'vooruitgang'. De auto en daarmee de snelwegen speelden een dominante rol in de ontwerpen voor het moderne stadslandschap. De vroege snelwegen werden gezien als een waardevolle toevoeging aan het landschap en een mogelijkheid om, vanuit de auto, dat landschap optimaal te ervaren. Van het begin af aan waren landschaps architecten bij de aanleg van de snelweg betrokken. Een mooi voorbeeld van de ontworpen snelweg is de A1 tussen Naarden en Apeldoorn.
In de jaren '50 en '60 van de Twintigste Eeuw breidde het netwerk van snelwegen in hoog tempo uit en werden er plannen gemaakt, zoals het Rijkswegen plan 1968, om het land te bedekken met een fijnmazig net van snelwegen. Mede door de oliecrisis van 1973 werd dit ambitieuze plan nooit helemaal gerealiseerd. Diverse snelwegen bleven onvoltooid of werden in een veel trager tempo uitgevoerd.
Door de enorme toename van het autoverkeer ná de Tweede Wereldoorlog veranderde het uitgangspunt. De snelwegen werden voortaan gezien als een 'verkeers machine' die de een efficiënt vervoer van A naar B mogelijk maakte. De snelweg werd een streek met eigen gebruiken, landschap, bouwstijl en ambachten.

Fotografie: Hans Jungerius Interview: Marten Minkema in gesprek met Hans Jungerius, Finie Timmermans en Melle Smets.